Lego als vorm van therapie

Inmiddels heeft Kees tientallen fantastische bouwwerken gecreëerd, die als in een museum uitgestald staan op de zolderkamer. Hoewel de aanleiding om te gaan bouwen dus behoorlijk pittig is, heeft het een positief neveneffect gehad. Het bouwen met LEGO werd een vorm van therapie, om de gevolgen van de chemotherapie te verzachten. 

De oncoloog liet in het beginstadium weten dat de chemotherapie die zou volgen pittige bijwerkingen zou kunnen krijgen. Toch kon Kees zich in deze periode nog goed focussen op de werkzaamheden binnen zijn eigen timmerbedrijf. Helaas kreeg hij na de vijfde behandeling toch te maken met heftige bijwerkingen: continue, pijnlijke tintelingen in zijn vingers, doordat de bloedvaten vernauwden.

Een verpleegkundige gaf als tip om ’s avonds in een stressballetje te knijpen, zodat zijn vingers in beweging bleven en de vervelende tinteling kon afnemen. Bijna als grapje voegde ze toe: “… of u gaat bijvoorbeeld met LEGO steentjes bouwen…” En zo was de nieuwe passie van Kees geboren. 

Elke dag een uurtje

Tijdens zijn eerste bouwproject – de Tower Bridge – ging hij dagelijks een uurtje aan de slag in de avonduren. En omdat het niet leuk is om dezelfde brug steeds op- en af te bouwen, kwam er een tweede bouwproject: de Big Ben. Nuttig, en vooral erg leuk om te doen.

Inmiddels is Kees al tientallen projecten verder. Op de foto ziet u een van zijn laatste werken: The Bucket Wheel Excavator. Dit is een groot graafwiel dat in de mijnbouw wordt gebruikt. Het volgende pakket staat zelfs al klaar: een grote Volvo Dumper vrachtwagen. Een leuk neveneffect is dat kleinzoon Julan (6 jaar) ook is aangestoken met het ‘bouwvirus’. Regelmatig gaan opa en Julan samen aan de slag om de mooiste projecten te bouwen, terwijl Mijnie met een glimlach toekijkt.