Historie

De geschiedenis van de kerk gaat terug tot 992 n.Ch. toen gravin Hilsondis van Strijen de kerk schonk aan de Abdij van Thorn. De huidige kerk dateert grotendeels uit de eerste helft van de 16e eeuw en is een voorbeeld van de Kempense gotiek. De toren heeft laatgotische uitstraling. Laatgotisch is een stijlperiode binnen de gotische bouwstijl die voornamelijk voorkwam in de late middeleeuwen, vanaf de 14e tot de 16e eeuw. Deze stijl kenmerkt zich door kenmerken zoals hoge gewelven, spitsbogen, luchtbogen, ribgewelven en grote glas-in-loodramen met rijke decoratie. Laatgotische architectuur was voornamelijk te vinden in kerken, kathedralen en andere religieuze gebouwen in Europa.

Tijdens de periode na de Vrede van Münster in 1648 speelde de kerk een belangrijke rol voor de katholieke kapellen uit de regio. Prins Willem II van Oranje eiste kort na de Vrede alle kerken en de kerkelijke goederen op in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De beelden van de kapellen werden ondergebracht in de Sint-Remigiuskerk, die gelukkig niet in beslag werd genomen dankzij het feit dat de kerk op een Belgische enclave stond.

Tot 1860 fungeerde de kerk als kerk voor geheel Baarle, maar er ontstond een ruzie over de salariëring van de pastoor. Dit leidde tot het ontstaan van een eigen parochie en kerk, de Onze-Lieve-Vrouw van Bijstandkerk aan de Nieuwstraat.